"فرآیند "یا "برآیند"

"فرآیند "یا "برآیند"

از بین  جمعیت زیادی که  آن شب  برای اجرا های هنری ، نمایش  فیلم ، داستان و شعر خوانی   به کمپ فرش هرموز آمده بودند تعداد کمی شان برای بحث و نقد نظری  ماندند  آنهایی  هم که ماندند  تعدادشان کم و کمتر شد،  دور آتش نشستیم و تا صبح با هم  گفتگو کردیم .   اواسط گفتگو  بحث و جدل ما خیلی بالا گرفت و  صدای داد و فریاد ها  هم بالا رفت  ، طوری که هر کسی آن شب توی کمپ فرش بود یک بار هم شده فقط برای  اعلام اعتراض سرش را از توی چادرش بیرون می آورد و نگاهی غضبناک به جمع کوچک ما  می کرد  و بعد دوباره زیپ چادرش را می کشید و می رفت تو .( این نوع اعتراض اعتراض خاموش بود ) یکی دو نفر هم همانجا توی کیسه خواب شان چند بار با صدای بلند در لحظه سکوت ناگهانی که پیش می آمد  با صدای خش و خواب آلود داد می زدند: فرآیند !( این نوع اعتراض، اعتراض علنی  بود ) یکبار هم آقایی با کت و شلوار آهسته و با احترام سمت من آمد و  آهسته و متین در گوشم گفت : بحث را تعطیل کنید بهتر نیست ؟ این آقا هیچوقت چادر و کیسه خواب نداشت همیشه  چون با کت و شلوار از شهر می آمد کمپ و  معمولن عادت داشت  تمیز و شیک بخوابد اسمش بود " آقای مدیر کل" . ( اعتراض مدیر کل ، اعتراض مدنی بود ). یکی هم پیش از طلوع بود که هوا کم کم داشت سرد تر می شد آهسته از چادرش بیرون آمد با چهره ای آرام  و لبخندی بر صورت  به جمع ما نزدیک شد کنار ما  نشست و بعد به آرامی و متانت بطری آب معدنی اش را برداشت  و همه آبش را خالی کرد روی آتش و دوباره بدون هیچ کلامی رفت توی چادرش خوابید !( این نوع اعتراض اعتراض آبکی بود  ).

بعد از ادامه فرش خاکی اول خیلی ها عقیده داشتند ادامه روند هر ساله ی فرش خاکی  نوعی تکرار و خارج شدن از موضوعیت هنر است  و آن شب بحث داغی  شروع شد چون بیشتر هنرمندان با این  دیدگاه پای بحث بودند و نقدشان بیشتر بر  تکرار بود و این که  هیچ کنش هنری جدیدی اتفاق نمی افتد، تکرار یک فرم مشخص که چندان هم خلاقانه نیست. به عبارت ساده طرح و نقشی عام پسندانه است که هر کسی که هیچ تبحری در هنر ندارد می تواند با خاک آنرا پر کند کافیست چند کارگر ساده داشته باشید بعد ازشان بخواهید آن جاها را پر کنند. نهایتن هم آن چیزی که تولید شده شکل و فرم زیبایی است که مورد پسند عام است. حالا شما بگو کجای این هنر است ؟   و من تاکید بر نوعی هنر متکی بر فرآیند و پروسه داشتم که دلیل ادامه و تکرار را نه در خود کار و آنچه تحت عنوان محصول نهایی هست می دانستم  ، بلکه تاثیرات آن  بر شاخص  های عمومی و جامعه محلی مد نظرم بود . از یک طرف این پروسه ی ساخت اثر، مشمول همین تبادل نظر و گفتگوها هم می شد  و از طرفی دیگر تاثیرات و تغیرات مشهود در فاکتورهای اجتماعی و فرهنگی و خصوصن اقتصاد جامعه محلی که به شدت  قابل مشاهده بود.

 در واقع اگر دو نوع اندیشه کلی برای تولید آثار هنری را فرض بگیریم  نوع اول تولید اثر هنری نتیجه گراست که نهایتن منتج به خروجی مشخصی خواهد شد که تحت عنوان اثر یا متن هنری آن را می شناسیم  که نام آنرا می گذاریم ( برآیند ) و   دوم خلق  مسیری برای رسیدن به یک دستاورد بیرون از اثر که جنبه ای اجتماعی نیز دارد و  البته طی نمودن  پروسه و مسیر بر آنچه در آخر، تولید یا خلق می شود اولویت دارد. نام این را هم می گذاریم ( فرآیند ).

بحث  از این به بعد دو شقه شد طرفداران برآیند و طرفدارن فرآیند . و تا صبح که تمام شود داد و فریادهای بلندی در ساحل می پیچید ناگهان کسی فریاد می زد برآیند مهمتر است و در مقابل طرفداران فرآیند از جا می پریدند .

صبح شد  خورشید بالا بود و وقت شروع کار  . دیدم هیچ کسی بیدار نشده به ناچار رفتم در چادر بچه ها ، چادر اولی را صدا کردم  یکی  از داخل چادر با صدای بلند گفت : " فرآیند " خوابمان تمام نشده ،  خوابمان که  " برآیند" شد می آییم  !  رفتم سراغ بعدی صداش کردم گفت : من دیروز "برآیندی " بودم اما امروز " فرایندی" ام شرمنده .

سر ظهر خسته و کوفته بعد از بیخوابی شب قبل، بالای تپه مشرف به سنگ مرغان نشسته بودم  که دیدم امین  با نهار آمد گفتم نهار چه داریم ؟ گفت : " هواری " . در ظرف ناهار را باز کردم گفتم : باز هم هواری،  این چه نوع هواری است خدایی، یه خورده سلیقه آخه  ! این که همش ساز ناکوکه  !

 امین گفت : آشپز گفته شکل و تکرار غذا  مهم نیست "فرآیند" غذا ست که مهمه نه " برآیند "ش!