[ Krzysztof Dydo ]

Krzysztof Dydo   در کارگاه فین

شنبه ۸ آبان ماه کشیشتف دیدو هنرمند گرافیست معاصر لهستانی به همراه مونیکا دیدو و خانم سپیده هنرمند ـ که ایشان نیز از گرافیست‌های خوب ایران هستند ـ برای دیداری یک روزه به بندرعباس آمده بودند.

کشیشتف دیدو، از علاقه مندان پوستر، کلکسیونر و منتقد هنری است که مقالات متعدد، کاتولوگ و آلبوم‌هایی از تاریخ پوسترهای لهستان را منتشر کرده و نمایشگاه‌های پوستر، مسابقات و جشنواره پوستر کراکف را در لهستان سازماندهی و مدیریت می‌کند. دیدو همچنین روز سه‌شنبه نشست تخصصی را در مدرسه‌ی گرافیک ویژه با حضور اساتید و دانشجویان دارد. همزمان با دویستمین سالگرد فردریک شوپن ، پیانیست و آهنگساز نامدار لهستانی، مجموعه‌ای از ۵۰ پوستری که در طول سال‌ها با مضمون فردریک شوپن منتشر شده و کشیشنف دیدو آن‌ها را گردآوری کرده، در نگارخانه‌ی ۶۶ به نمایش در می‌آید.

[ Sculpture ]

| پالت طیف خاک های رنگی جزیره هرمز |

[پــژوهش و مــطالعه ی خاک های رنگی جزیره هرمز]

 پنجشنبه سوم مرداد  ۱۳۸۷   جزیره هرمز

| هــــــرمز پایگـــــاه هنــــر محیـــطی |

هرمز، پایگاه هنر محیطی ایران

گفتگو با احمد علی کارگران

اسفند  1386

 

 گروه هنری: احمد علی کارگران، این روزها پرکارترین نقاش استان است ، که دی‌ماه امسال ششمین نمایشگاه انفرادی‌اش را در فرهنگسرای طوبی برگزار نمود. وی علاوه بر برگزاری سالانه نمایشگاه نقاشی ، یکی از پایه‌گذاران اتفاقات و جریانات هنری حوزه تجسمی در هرمزگان است. یکی از این اتفاقات، دومین جشنواره سراسری هنرمحیطی خلیج فارس بود که دی‌ماه امسال با حضور بیش از یکصدنفر در جزیره هرمز برگزار شد. برپایی این جشنواره و نقش پررنگ احمد کارگران در شکل‌گیری و برگزاری آن بهانه‌ای شد برای این گفت‌وگو.

| تحـــــــمیل بصـــــــری گنــــــاه هــشتم |

 

تحمیل بصری، گناه هشتم

سال‌های بندرنشینی عوارضی را داشته که در مبحث عینیت آن، بارزترین خصیصه‌اش آشفتگی بصری است. عارضه حاکم بر این درهم‌آمیختگی، نکته ظریفی را در بر می‌گیرد: دوگانگی در وضعیت دخیل انسانی. نخست چگونگیِ پوشش و ظاهر فردی که با شاخصه دوم در تضاد عجیبی است. دوم، سلیقه و ساخت بنا یا سکونت‌گاه و در سطح عمومی‌تر، اماکن و بناهای شهری.

| در بنــــــدرعباسی که مــــــن زاییده شدم |

 

در بندرعباسی که من زاییده شدم

پرداختن به وجوه بومی و تاکید بر عناصر اقلیمی، مدت‌هاست به شکلی تکراری در اذهان جمعیِ گروه هنرمندان بومی مطرود گشته و اصرار بر وجود این عناصر و نشانه‌ها در متن اثر، هویت را از سویی دیگر هویدا می‌کند. شاخصه‌های متفاوت فرهنگی که حکم ابزار کاربردی را یافته‌اند دوگانه تقسیم می‌شوند، گروهی که ابزار و نشانه‌های محصول فرهنگ‌ند: برقع، جهله و... و یا مراسمات و رفتارهای فرهنگی، اقلیمی چون: زار، رزیف و...

هویت نهفته در این‌گونه مقولات از جهتی تمایز این جغرافیا را شامل می‌شود و از سویی جنیه اگزوتیک می‌یابد، البته از نگاه زیباشناختی خارج از این محدوده تعریف شده. اگزوتیک این مقوله شاید سال‌هاست در معرفی آن در حدود ملی به خاصیتی خنثی‌تر رسیده و از سوی دیگر معرفی پوسته‌ای آن صرف غافلگیری غریبانه، کاربردی دیگر نداشته است.