[نمایـــــــشگــــــاه جعـــــــل آدم ]

فضایِ معکوس

این آدم‌ها کوچک‌اند و برای دیدن‌شان باید از بالا نگاه کرد.

 

نسبتِ اول

از هنگام آفرینش آدم، شب و هجوم ستاره‌هایش درک کوچک بودن را با او همراه کرده‌اند. حالا در نسبتی معکوس ما به آدم‌هایی می‌نگریم که جعل کوچک ما آدم‌های کوچک هستند.

نسبتِ دوم

معمول بر این است مجسمه را آدمی حس می‌کند چیزی که بتواند درون آن قرار گیرد ، لمس‌اش کند، دورش بچرخد ، نوعی حجم زمانی که چیره می‌شود بر حجم آدمی این بار این نسبت معکوس است. حجم آدمی غالب می‌شود به قالب‌های جعلی. محیط بر آن‌ها می‌نگریم، لمس‌شان به سخاوت نشستن و کوتاه شدن نیاز دارد.

نسبتِ سوم

ما چیزهایی ساخته‌ایم که حکم مجسمه دارند. فضایی برای زنده‌گی، فضایی که قرار بوده در اسارت ما باشند دور و برشان که می‌چرخیم اسیر کلی مجسمه بلند و غالب شده‌ایم به نسبت معکوسی دیگر اسیری حالا قرار است به اسارت‌های دیگر از منظر بالا بنگرد.

احمد علی کارگران 

مرداد 1389    | گالری گرمساری